កសិកម្ម៖ ដំណាំអំពៅ
I. ស្ថានភាពទូទៅ
អំពៅជាដំណាំមួយប្រភេទ ដែលប្រជាកសិករយើងស្គាល់ស្ទើរ គ្រប់គ្នាទាំងអស់ ហើយដំំណាំនេះក៏បានដាំដុះលើផ្ទៃដីតូចៗ ស្ទើរពាសពេញនៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជាយើងដែរ ។
ជាទូទៅប្រជាកសិករតែងនិយមយកអំពៅមកគាបយកទឹកសំរាប់ហូបដូចជាភេសជ្ជៈធម្មតា ឬគេនិយមហូបផ្ទាល់តែម្ដង ។ សារៈសំខាន់នៃដំណាំនេះក្នុងប្រទេសយើង ក៏ដូចជាក្នុងពិភពលោក គេបានកែច្នៃទឹកអំពៅយកទៅធ្វើជាស្ករសដែលយើង ត្រូវការចាំបាច់ខានមិនបានជារៀងរាល់ថ្ងៃ ។ ក្រៅពីសារៈសំខាន់សម្រាប់ធ្វើស្ករអំពៅនៅប្រទេសមួយចំនួនគេបានកែច្នៃទឹក អំពៅយកទៅធ្វើជាអាកុល ស្រា និងធ្វើជាចំណីសត្វហើយម្យ៉ាងទៀតកាកអំពៅគេបានយកទៅកៃច្នៃធ្វើជាក្រដាស ក្ដារបន្ទះ ។ល។ ចំពោះប្រទេសកម្ពុជានាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ ដំណាំអំពៅគឺគេបានកែច្នៃធ្វើស្ករក្នុងសិប្បកម្មតូចៗប៉ុណ្ណោះក្រៅពីនេះគឺ ប្រជាកសិករ យើងនិយមហូបទឹកអំពៅដូចជាភេសជ្ជៈធម្មតាប៉ុណ្ណោះ ។
II. តំបន់ដាំដុះ
ជាទូទៅកសិករយើងតែងតែនិយមដាំដុះអំពៅនៅតំបន់តាមដងទន្លេ ដូចជានៅខេត្ត ក្រចេះ កំពង់ចាម កណ្ដាល ព្រៃវែង ក្រៅពីតំបន់តាមដងទន្លេ គេអាចដាំដំណាំនេះនៅតាមតំបន់ដីខ្ពង់រាប ដីកោះ និងតាមជំរាលជើងភ្នំ លើដីក្រហម ឬដីខ្មៅដូចជា នៅតាម ជំរាលជើងភ្នំ លើដីក្រហម ឬដីខ្មៅដូចជានៅតាម ខេត្តបាត់ដំបង ស្ទឹងត្រែង មណ្ឌលគិរី រតនគិរី ជាដើម ។ល។
III. បរិស្ថាននៃដំណាំអំពៅ
អំពៅជាដំណាំមួយប្រភេទដែលទាមទារកំដៅខ្លាំងសំរាប់ការលូតលាស់ដងដើមក្នុងរយៈពេលលូតលាស់ដងដើម ស្លឹក ដំណាំនេះ ទាមទារសីតុណ្ហភាពខ្ពស់ជាមធ្យម ២៥ C ទៅ ៣០ C ក្នុងរយៈពេល ២៤ ម៉ោងលើកលែងតែដល់ដំណាក់កាល កកើតស្ករគឺ ២ ទៅ ៣ខែ មុនពេលកាប់ ទើបទាមទារសីតុណ្ហភាពទាបជាមធ្យម ១៨ ទៅ ២២ អង្សាសេ ដើម្បីអាចបង្កើត ជាតិស្ករច្រើន ។
ដំណាំនេះក៏ជាដំណាំមួយដែលត្រូវការទឹកច្រើនបង្គួរដែរ ដូច្នេះដើម្បីធានាឲ្យបានផលល្អ គឺយើងត្រូវលៃយ៉ាងណាពេលដែល ដំណាំស្ថិតក្នុងដំណាក់កាលលូតលាស់ខ្លាំងអាចចំពេលដែលមានភ្លៀងធ្លាក់ច្រើន ហើយផ្ទុយទៅវិញ ប្រមាណជា ២ ទៅ ៣ ខែមុនពេលប្រមូលផលអាចចំពេលដែលមានភ្លៀងធ្លាក់តិច ឬស្ទើរតែគ្មានភ្លៀងធា្លក់ទើបជាការប្រសើរក្នុងការផ្ដល់ទិន្នផល ស្ករខ្ពស់ ។
ប្រភេទដី ដែលល្អសម្រាប់ដំណាំអំពៅ គឺដីល្បប់ល្បាយខ្សាច់ មិនជាំទឹក ដីច្រោះទឹកល្អ ដីដែលមានជីជាតិល្អ ដែលមាន ស្រទាប់ទី ១ជ្រៅ និងជាដីដែលមាន pH 5,5 ទៅ 6,8 ។ ចំពោះប្រទេសកម្ពុជាយើង ដីដែលសមស្របសម្រាប់ដំណាំនេះ គឺដីល្បប់ល្បាយខ្សាច់តាមដងទន្លេ ដីក្រហម និងដីខ្មៅតាមតំបន់ខ្ពង់រាប ។ ដំណាំនេះដាំបានល្អនៅលើដីស្រទាប់ទី ១ រាក់ (ជម្រៅស្រទាប់ទី ១ រាក់ជាង ២០ ស.ម) ចំពោះដីដែលមានក្រួសក្រហមច្រើននោះមិនសមស្របសម្រាប់ ដំណាំនេះឡើយ ។
IV. បច្ចេកទេសដាំដុះ និងថែរក្សា:ក. រដូវកាលដាំដុះ
- តំបន់តាមដងទន្លេ
ជាទូទៅគេអាចចាប់ផ្ដើមដាំក្នុងអំឡុងពេលខែវិច្ឆិកា ធ្នូ រហូតដល់ចុងខែមករា ហើយប្រមូលផលនៅអំឡុងខែសីហា កញ្ញា មុនពេលទឹកឡើងលិចចំការ ។ ការប្រមូលផលនៅក្នុងអំឡុងខែនេះ គឺជាទូទៅគេយកអំពៅសម្រាប់គាបយកទឹកហូប ។ ចំពោះការដាំដុះសម្រាប់ធ្វើស្ករ ត្រូវប្រមូលផលក្នុងអំឡុងខែវិច្ឆិកា ធ្នូ ឬមករា គឺចំពេលដែលមានសីតុណ្ហភាពទាប ។ ដូច្នេះ ដំណាំអាចមានអាយុដល់ទៅ ១១ ខែ ឬ ១២ ខែ និងអាចដល់ ១៣ខែ ។
- តំបន់ខ្ពង់រាប
ចំពោះតំបន់នេះគេអាចចាប់ផ្ដើមដាំក្នុងអំឡុងខែ មេសា ពេលដែលមានភ្លៀងធ្លាក់ដំបូងហើយគេអាចប្រមូលផលក្នុងអំឡុង ខែមករា និងកុម្ភៈ ។ ដូច្នេះការប្រមូលផលក្នុងខែនេះដំណាំអាចមានអាយុប្រមាណជាង ១០ ខែ ។
ខ. ការរៀបចំដី
ការភ្ជួររាស់ជាទូទៅចំពោះដំណាំអំពៅក៏ប្រហាក់ប្រហែល និងដំណាំចំការផ្សេងៗទៀតដែរ ។ ការភ្ជូររាស់ធ្វើឡើងក្នុងគោល បំណងដើម្បីជ្រុំជ្រួយដីឲ្យផុសល្អដែលអាចបង្កឲ្យដំណាំដុះលូលាស់ឆាប់ ម្យ៉ាងទៀតតាមរយៈការរៀបចំដីយើងអាចសម្លាប់ ស្មៅសត្វល្អិត និងជម្ងឺមួយចំនួន ។ ជាធម្មតាគេអាចភ្ជួរ ២សោរ និងរាស់ជ្រួយដី ២ ទៅ ៣សារ ដើម្បីឲ្យដីផុសល្អ ។ លក្ខណៈពិសេស នៃការភ្ជួររាស់គឺការភ្ជួរលើកទី ១ គេធ្វើនៅពេលដែលទឹកស្រកចុះផុតពីចំការ (ចំពោះតំបន់មាត់ទន្លេ) បន្ទាប់មកគេទុកដីហាលចោលរយៈពេលប្រមាណ ១០ថ្ងៃ ហើយចាប់ផ្ដើមភ្ជួរលើកទី ២ បន្ទាប់ពីការភ្ជួរលើកទី ២ ត្រូវរាស់ ដីឲ្យបានម៉ត់ល្អ ។ ចំពោះតំបន់ខ្ពង់រាបវិញ គេបានចាប់ផ្ដើមភ្ជួរដីលើកទី ១ ប្រមាណជា ១ ទៅ ២ ខែ មុនពេលដាំ ។ បន្ទាប់មកពេលដែលមានភ្លៀងធ្លាក់ល្មម ហើយគេអាចភ្ជួរលើកទី ២ រួចរាស់ឆូតរង ឬកាប់រណ្ដៅ និងចាប់ផ្ដើមការដាំដុះតែ ម្ដង ។
គ.របៀបដាំ
ការដាំអំពៅគេអាចធ្វើបានច្រើនយ៉ាងគឺ គេអាចបណ្ដុះកូនជាមុនសិន ឬក៏ដាក់ដាំកំណាត់ដើមដែលមានភ្នែកតែម្ដង ។
+ ការបណ្ដុះកូន
- វិធីនេះគឺគេបណ្ដុះកូនជាមុនសិន ហើយត្រូវបានគេយកទៅដាំនៅចំការពេលដែលកូននោះលាស់បានធំល្មម (អាយុប្រមាណជា ១ខែ ) វិធីនេះគេច្រើនអនុវត្តចំពោះការដាំក្នុងរណ្ដៅ ។
- ជាដំបូងគេត្រូវកាត់ជាកំណាត់ខ្លីៗ ដែលមានថ្នាំមួយៗ រួចហើយគេដាក់តំរៀបគ្នាក្នុងថ្នាលមួយក្បែរប្រភពទឹកដើម្បីងាយ ស្រួលក្នុងការស្រោចស្រព ។
- កំណាត់ដើមអំពៅដែលគេតំរៀបគ្នានោះមិនត្រូវលុបដីឲ្យជិតតែម្ដងទេ ហើយត្រូវដាក់ភ្នែកថ្នាំងអំពៅនៅលើ ដើម្បីបង្ក ការងាយស្រួលក្នុងការដុះពន្លក ហើយដើម្បីឲ្យកាន់តែប្រសើរត្រូវគ្របចំបើងពីលើ ។
- ជាទូទៅគេត្រូវស្រោចទឹកមួយថ្ងៃម្ដង ដើម្បីឲ្យកូនអំពៅនោះលូតលាស់បានល្អ ។ ពេលដែលកូនអំពៅនោះលាស់បានល្អមាន ទំហំដើមប៉ុនម្រាមដាំ ហើយដែលមានអាយុប្រមាណជា ១ ខែទើបគេយកទៅដាំនៅចំការ ។
- ការដាក់ដាំកំណាត់ដើម: វិធីនេះគេអនុវត្តន៍ចំពោះដីចំការធំៗដែលជួនកាលការកាប់រណ្ដៅអាចត្រូវចំណាយថវិការច្រើន ។ ការដាំដុះតាមវិធីនេះគេអាចអនុវត្តន៍បានពេលដែលចំការមានដីសើមល្មម ។ វិធីនេះអាចចំណាយទុនតិច និងឆាប់រហ័សទៀតផង ប៉ុន្តែវា មានគុណវិប្បត្តិម្យ៉ាង គឺអាចបណ្ដាលឲ្យដើមដុះមិនបានល្អក្នុងចំការពេលដែលពុំមានភ្លៀង ធ្លាក់គ្រប់គ្រាន់ ។
- ការត្រៀបពូជ
ជាទូទៅគេកាត់ពូជជាកង់ៗមាន ៣ថ្នាំ និងភ្នែក ៣ ល្អៗ ។ ដើមដែលជ្រើសរើសយកមកធ្វើជាពូជជាដើមដែលមានអាយុ ប្រមាណជា ៧ខែ ទើបជាពូជដែលមានគុណភាពល្អ ។ មិនត្រូវយកផ្នែកខាងគល់ពេក ឬចុងពេកមកធ្វើពូជឡើយ ព្រោះវា អាចដុះមិនសូវល្អ ។ ម្យ៉ាងទៀតជៀសវាងយកដើមណាស្គមហើយមានកើតជម្ងឺ ។ កំណាត់ដើមអំពៅ ដែលគេយកមកធ្វើ ពូជដាំរួមមាន៖ ថ្នាំង និងភ្នែក (ពន្លក) ៣ល្អ ។
- មុនពេលដាំគេត្រូវឆូតរង ឬគន្លង ដែលមានចន្លោះឃ្លាតពីគ្នា ០,៩០ម ទៅ១,២០ម ។ រួចហើយគេបោះពូជទៅបាតរង ហើយគេត្រូវរាស់លុប ឬឆូតលុបតែម្ដង ។
- ក្នុងការបោះពូជ គេអាចបោះកំណាត់ពូជនូវចន្លោះឃ្លាតពីពូជមួយទៅពូជមួយ ឬពីគុម្ពមួយទៅគុម្ពមួយឃ្លាតពីគ្នាប្រមាណ ជា ០,៥០ ទៅ ០,៦០ ម ។
- វិធីម្យ៉ាងទៀតគេអាចបោះទាំងដើមវែង តែម្ដងរួចហើយគេកាប់ដើមជាកង់ៗក្នុងចំការតែម្ដង ។
- ការដាំក្នុងរណ្ដៅ: ចំពោះការដាំក្នុងរណ្ដៅ គឺគេដាក់ក្នុងមួយរណ្ដៅពីរកំណាត់ពូជ ។ នៅបាតរណ្ដៅគេដាក់ជីធម្មជាតិលាយ ជាមួយជីគីមីបន្តិចគឺប្រមាណជា ៥០ ក្រាមជីគីមី និងជីធម្មជាតិប្រមាណជា ០,៥ ទៅ ១,០ គ.ក្រ ក្នុងមួយរណ្ដៅ ។ ចន្លោះ ឃ្លាតនៃរណ្ដៅ ១ម x ០,៨ម និងទំហំ ០,៣៥ម បួនជ្រុង ដែលមានជំរៅប្រមាណជា ៣០ ស.ម ។ ការដាំដោយដាក់កំណាត់ដើមនេះ មានលក្ខណៈងាយស្រួលម្យ៉ាងគឺយើងចំណាយទុនតិច ពុំចាំបាច់ធ្វើការស្រោចស្រព ហើយដំណាំអាចដុះលូតលាស់បានអាស្រ័យទៅដោយទឹកក្នុងដី និងទឹកភ្លៀងធ្លាក់ ។ នៅប្រទេសកម្ពុជាយើង កសិករនិយម ដាំអំពៅម្ដងហើយប្រមូលផលម្ដង ។ នៅប្រទេសគេភាគច្រើនពេលដែលគេដាំលើចំការធំៗគេដាំម្ដងហើយគេអាចប្រមូល ផលរហូតដល់ ៣ទៅ ៤ដង ក្នុងអំឡុងពេល ៥ឆ្នាំ ។ នៅប្រទេសជឿនលឿនខ្លះទៀតមានចំការអំពៅ ដែលមានអាយុរហូត ដល់ទៅ ១០ទៅ ១៥ឆ្នាំ ហើយគេអាចប្រមូលផលបានពី ៨ ទៅ ១២ ដង ។
ឃ. ការដាក់ជី: ដំណាំអំពៅជាដំណាំមួយប្រភេទដែលត្រូវការជីច្រើនគួរសមក្នុងចំណោមជីជាតិចិញ្ចឹមសំខាន់ៗ ដំណាំអំពៅ ត្រូវការជីប៉ូតាស្យូម ច្រើនជាងគេព្រោះដំណាំអំពៅជាដំណាំមួយដែលបង្កើតជាតិស្ករ ។ បរិមាណនៃជាតិប៉ូតាស្យូមដែលត្រូវ ដាក់ស្ទើរស្មើនឹងជីអាហ្សូតដែរ ។ ចំពោះលក្ខខណ្ឌប្រទេសកម្ពុជាយើងដែលកសិករដាំមួយឆ្នាំតែម្ដង និងប្រមូលផលតែម្ដង នោះ គឺយើងអាចណែនាំឲ្យកសិករយើងដាក់ជី ១៥.១៥.១៥ ប្រមាណ ២០០ គ.ក្រ/ហ.ត ។ បើករណីយើងដាំអំពៅសំរាប់ ធ្វើស្ករ ដូច្នេះយើងត្រូវដាក់ជីគីមីនូវបរិមាណជា ៤០០ គ.ក្រ ជី ១៥.១៥.១៥ ក្នុងមួយហ.ត ដើម្បីធានាបានទិន្នផលស្ករច្រើន ។ ការដាក់ជីលើដំណាំអំពៅជាទូទៅ គឺគេដាក់តែម្ដងប៉ុណ្ណោះនៅពេលដាំ ហើយគេកម្រនឹងដាក់ ជីអ៊ុយរ៉េបំប៉នម្ដងទៀត ណាស់ ព្រោះអាចបណ្ដាលឲ្យប៉ះពាល់ដល់ទិន្នផលស្ករ ។ ក្នុងករណីចំការដែលយើងដាំម្ដងហើយធ្វើការប្រមូលផលពី ២ ទៅ ៣ ដងនោះការដាក់ជីត្រូវដាក់ក្រោយពេលប្រមូលផលលើកទី ១ជាថ្មីម្ដងទៀតនូវបរិមាណជីដូចទៅនឹងការដាក់ នៅពេលដាំ ប៉ុន្តែត្រូវបន្ថែមជីអ៊ុយរ៉េមួយកំរិតថែមទៀតគឺប្រមាណពី ៥០ ទៅ ១០០ គ.ក្រ/ហ.ត ដើម្បីជំនួយដល់ការដុះលូត លាស់របស់កូនអំពៅថ្មី ។
ង. ការសំអាតស្មៅ: ការសំអាតស្មៅមានសារៈប្រយោជន៍ណាស់សំរាប់ដំណាំអំពៅ ។ការសំអាតស្មៅគេត្រូវចាប់ផ្ដើមអនុវត្ត ចាប់ពីពេលដែលយើងដាំរហូតដល់ដើមអំពៅមានអាយុ ៤៥ថ្ងៃ គឺអាចបណ្ដាលឲ្យថយចុះទិន្នផលស្កររហូតដល់ ១២% បើធៀបទៅនឹងចំការដែលគ្មានស្មៅ ។ ត្រូវពូនគល់ ដើម្បីជំនួយដល់ការលូតលាស់នៃខ្នែងអំពៅ ដែលជាកត្តាមួយយ៉ាង សំខាន់ក្នុងការផ្ដល់ទិន្នផល ។ ការជំរះស្មៅ គឺយើងអាចធ្វើដោយចប ហើយចំពោះដីចំការធំ គេអាចធ្វើដោយគ្រឿងយន្ត ។ ចំពោះប្រទេសកម្ពុជាយើងពេលដែលគេដាំនៅរដូវទឹកសំរក ក្នុងខែវិច្ឆិកា ធ្នូ ជាដំបូងគេអាចជំរះស្មៅមួយដង ឬពីរដងហើយ រហូតដល់ពេលធ្លាក់ភ្លៀង ស្មៅដុះថ្មីទើបគេជំរះម្ដងទៀត ។
V. ការប្រមូលផល
ការប្រមូលផលដំណាំអំពៅនៅប្រទេសកម្ពុជាយើង គឺគេអាចធ្វើឡើងដោយយោងតាមលក្ខខណ្ឌអាកាសធាតុ និងទីផ្សារ ។ ប៉ុន្តែជាទូទៅគេប្រមូលផលពេលដែលដំណាំមានអាយុប្រមាណជា ១០ទៅ ១៣ ខែបន្ទាប់ពីដាំ ។ ចំពោះការដាំអំពៅសម្រាប់ គ្រាន់តែលក់ដើម្បីគាបទឹកហូប ការប្រមូលផលពុំសូវមានបញ្ហាអ្វីចោទឡើងទេ គឺគេអាចប្រមូលផលក្នុងអំឡុងខែកញ្ញា គឺពេលអំពៅមានអាយុ ១០ខែមុនពេលទឹកលិច ថ្វីត្បិតតែក្នុងពេលនេះក្នុងដើមពុំសូវមានជាតិស្ករក៏ដោយ ។ ចំពោះការដាំដុះ អំពៅសំរាប់ធ្វើស្ករ ពេលវេលានៃការប្រមូលផលគឺក្នុងអំឡុងពេលខែធ្នូ ឬ មករា ព្រោះត្រឹមខែនេះអំពៅមានអាយុពី ១២ ទៅ ១៣ ខែ និងជាពេលដែលអាកាសធាតុត្រជាក់ ហើយអំពៅមានជាតិស្ករច្រើន ។ ការប្រមូលផលនៅចំការធំៗជួនកាលគេដុត ចំការជាមុនសិនទើបគេកាប់ដើមអំពៅ ក្នុងករណីនេះ គេត្រូវកាប់អំពៅភ្លាម និងប្រញាប់យកទៅរោងចក្រព្រោះបើទុកចោល លើសពី ៣ ថ្ងៃអាចបណ្ដាលឲ្យខូចគុណភាពស្ករ ៕ ប្រភពពី: ក្រសួងកសិកម្ម រុក្ខាប្រមាញ់ និង នេសាទ
អំពៅជាដំណាំមួយប្រភេទ ដែលប្រជាកសិករយើងស្គាល់ស្ទើរ គ្រប់គ្នាទាំងអស់ ហើយដំំណាំនេះក៏បានដាំដុះលើផ្ទៃដីតូចៗ ស្ទើរពាសពេញនៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជាយើងដែរ ។
II. តំបន់ដាំដុះ
ជាទូទៅកសិករយើងតែងតែនិយមដាំដុះអំពៅនៅតំបន់តាមដងទន្លេ ដូចជានៅខេត្ត ក្រចេះ កំពង់ចាម កណ្ដាល ព្រៃវែង ក្រៅពីតំបន់តាមដងទន្លេ គេអាចដាំដំណាំនេះនៅតាមតំបន់ដីខ្ពង់រាប ដីកោះ និងតាមជំរាលជើងភ្នំ លើដីក្រហម ឬដីខ្មៅដូចជា នៅតាម ជំរាលជើងភ្នំ លើដីក្រហម ឬដីខ្មៅដូចជានៅតាម ខេត្តបាត់ដំបង ស្ទឹងត្រែង មណ្ឌលគិរី រតនគិរី ជាដើម ។ល។
អំពៅជាដំណាំមួយប្រភេទដែលទាមទារកំដៅខ្លាំងសំរាប់ការលូតលាស់ដងដើមក្នុងរយៈពេលលូតលាស់ដងដើម ស្លឹក ដំណាំនេះ ទាមទារសីតុណ្ហភាពខ្ពស់ជាមធ្យម ២៥ C ទៅ ៣០ C ក្នុងរយៈពេល ២៤ ម៉ោងលើកលែងតែដល់ដំណាក់កាល កកើតស្ករគឺ ២ ទៅ ៣ខែ មុនពេលកាប់ ទើបទាមទារសីតុណ្ហភាពទាបជាមធ្យម ១៨ ទៅ ២២ អង្សាសេ ដើម្បីអាចបង្កើត ជាតិស្ករច្រើន ។
ដំណាំនេះក៏ជាដំណាំមួយដែលត្រូវការទឹកច្រើនបង្គួរដែរ ដូច្នេះដើម្បីធានាឲ្យបានផលល្អ គឺយើងត្រូវលៃយ៉ាងណាពេលដែល ដំណាំស្ថិតក្នុងដំណាក់កាលលូតលាស់ខ្លាំងអាចចំពេលដែលមានភ្លៀងធ្លាក់ច្រើន ហើយផ្ទុយទៅវិញ ប្រមាណជា ២ ទៅ ៣ ខែមុនពេលប្រមូលផលអាចចំពេលដែលមានភ្លៀងធ្លាក់តិច ឬស្ទើរតែគ្មានភ្លៀងធា្លក់ទើបជាការប្រសើរក្នុងការផ្ដល់ទិន្នផល ស្ករខ្ពស់ ។
ប្រភេទដី ដែលល្អសម្រាប់ដំណាំអំពៅ គឺដីល្បប់ល្បាយខ្សាច់ មិនជាំទឹក ដីច្រោះទឹកល្អ ដីដែលមានជីជាតិល្អ ដែលមាន ស្រទាប់ទី ១ជ្រៅ និងជាដីដែលមាន pH 5,5 ទៅ 6,8 ។ ចំពោះប្រទេសកម្ពុជាយើង ដីដែលសមស្របសម្រាប់ដំណាំនេះ គឺដីល្បប់ល្បាយខ្សាច់តាមដងទន្លេ ដីក្រហម និងដីខ្មៅតាមតំបន់ខ្ពង់រាប ។ ដំណាំនេះដាំបានល្អនៅលើដីស្រទាប់ទី ១ រាក់ (ជម្រៅស្រទាប់ទី ១ រាក់ជាង ២០ ស.ម) ចំពោះដីដែលមានក្រួសក្រហមច្រើននោះមិនសមស្របសម្រាប់ ដំណាំនេះឡើយ ។
IV. បច្ចេកទេសដាំដុះ និងថែរក្សា:ក. រដូវកាលដាំដុះ
- តំបន់តាមដងទន្លេ
ជាទូទៅគេអាចចាប់ផ្ដើមដាំក្នុងអំឡុងពេលខែវិច្ឆិកា ធ្នូ រហូតដល់ចុងខែមករា ហើយប្រមូលផលនៅអំឡុងខែសីហា កញ្ញា មុនពេលទឹកឡើងលិចចំការ ។ ការប្រមូលផលនៅក្នុងអំឡុងខែនេះ គឺជាទូទៅគេយកអំពៅសម្រាប់គាបយកទឹកហូប ។ ចំពោះការដាំដុះសម្រាប់ធ្វើស្ករ ត្រូវប្រមូលផលក្នុងអំឡុងខែវិច្ឆិកា ធ្នូ ឬមករា គឺចំពេលដែលមានសីតុណ្ហភាពទាប ។ ដូច្នេះ ដំណាំអាចមានអាយុដល់ទៅ ១១ ខែ ឬ ១២ ខែ និងអាចដល់ ១៣ខែ ។
- តំបន់ខ្ពង់រាប
ចំពោះតំបន់នេះគេអាចចាប់ផ្ដើមដាំក្នុងអំឡុងខែ មេសា ពេលដែលមានភ្លៀងធ្លាក់ដំបូងហើយគេអាចប្រមូលផលក្នុងអំឡុង ខែមករា និងកុម្ភៈ ។ ដូច្នេះការប្រមូលផលក្នុងខែនេះដំណាំអាចមានអាយុប្រមាណជាង ១០ ខែ ។
ខ. ការរៀបចំដី
ការភ្ជួររាស់ជាទូទៅចំពោះដំណាំអំពៅក៏ប្រហាក់ប្រហែល និងដំណាំចំការផ្សេងៗទៀតដែរ ។ ការភ្ជូររាស់ធ្វើឡើងក្នុងគោល បំណងដើម្បីជ្រុំជ្រួយដីឲ្យផុសល្អដែលអាចបង្កឲ្យដំណាំដុះលូលាស់ឆាប់ ម្យ៉ាងទៀតតាមរយៈការរៀបចំដីយើងអាចសម្លាប់ ស្មៅសត្វល្អិត និងជម្ងឺមួយចំនួន ។ ជាធម្មតាគេអាចភ្ជួរ ២សោរ និងរាស់ជ្រួយដី ២ ទៅ ៣សារ ដើម្បីឲ្យដីផុសល្អ ។ លក្ខណៈពិសេស នៃការភ្ជួររាស់គឺការភ្ជួរលើកទី ១ គេធ្វើនៅពេលដែលទឹកស្រកចុះផុតពីចំការ (ចំពោះតំបន់មាត់ទន្លេ) បន្ទាប់មកគេទុកដីហាលចោលរយៈពេលប្រមាណ ១០ថ្ងៃ ហើយចាប់ផ្ដើមភ្ជួរលើកទី ២ បន្ទាប់ពីការភ្ជួរលើកទី ២ ត្រូវរាស់ ដីឲ្យបានម៉ត់ល្អ ។ ចំពោះតំបន់ខ្ពង់រាបវិញ គេបានចាប់ផ្ដើមភ្ជួរដីលើកទី ១ ប្រមាណជា ១ ទៅ ២ ខែ មុនពេលដាំ ។ បន្ទាប់មកពេលដែលមានភ្លៀងធ្លាក់ល្មម ហើយគេអាចភ្ជួរលើកទី ២ រួចរាស់ឆូតរង ឬកាប់រណ្ដៅ និងចាប់ផ្ដើមការដាំដុះតែ ម្ដង ។
ការដាំអំពៅគេអាចធ្វើបានច្រើនយ៉ាងគឺ គេអាចបណ្ដុះកូនជាមុនសិន ឬក៏ដាក់ដាំកំណាត់ដើមដែលមានភ្នែកតែម្ដង ។
+ ការបណ្ដុះកូន
- វិធីនេះគឺគេបណ្ដុះកូនជាមុនសិន ហើយត្រូវបានគេយកទៅដាំនៅចំការពេលដែលកូននោះលាស់បានធំល្មម (អាយុប្រមាណជា ១ខែ ) វិធីនេះគេច្រើនអនុវត្តចំពោះការដាំក្នុងរណ្ដៅ ។
- ជាដំបូងគេត្រូវកាត់ជាកំណាត់ខ្លីៗ ដែលមានថ្នាំមួយៗ រួចហើយគេដាក់តំរៀបគ្នាក្នុងថ្នាលមួយក្បែរប្រភពទឹកដើម្បីងាយ ស្រួលក្នុងការស្រោចស្រព ។
- កំណាត់ដើមអំពៅដែលគេតំរៀបគ្នានោះមិនត្រូវលុបដីឲ្យជិតតែម្ដងទេ ហើយត្រូវដាក់ភ្នែកថ្នាំងអំពៅនៅលើ ដើម្បីបង្ក ការងាយស្រួលក្នុងការដុះពន្លក ហើយដើម្បីឲ្យកាន់តែប្រសើរត្រូវគ្របចំបើងពីលើ ។
- ជាទូទៅគេត្រូវស្រោចទឹកមួយថ្ងៃម្ដង ដើម្បីឲ្យកូនអំពៅនោះលូតលាស់បានល្អ ។ ពេលដែលកូនអំពៅនោះលាស់បានល្អមាន ទំហំដើមប៉ុនម្រាមដាំ ហើយដែលមានអាយុប្រមាណជា ១ ខែទើបគេយកទៅដាំនៅចំការ ។
- ការដាក់ដាំកំណាត់ដើម: វិធីនេះគេអនុវត្តន៍ចំពោះដីចំការធំៗដែលជួនកាលការកាប់រណ្ដៅអាចត្រូវចំណាយថវិការច្រើន ។ ការដាំដុះតាមវិធីនេះគេអាចអនុវត្តន៍បានពេលដែលចំការមានដីសើមល្មម ។ វិធីនេះអាចចំណាយទុនតិច និងឆាប់រហ័សទៀតផង ប៉ុន្តែវា មានគុណវិប្បត្តិម្យ៉ាង គឺអាចបណ្ដាលឲ្យដើមដុះមិនបានល្អក្នុងចំការពេលដែលពុំមានភ្លៀង ធ្លាក់គ្រប់គ្រាន់ ។
- ការត្រៀបពូជ
ជាទូទៅគេកាត់ពូជជាកង់ៗមាន ៣ថ្នាំ និងភ្នែក ៣ ល្អៗ ។ ដើមដែលជ្រើសរើសយកមកធ្វើជាពូជជាដើមដែលមានអាយុ ប្រមាណជា ៧ខែ ទើបជាពូជដែលមានគុណភាពល្អ ។ មិនត្រូវយកផ្នែកខាងគល់ពេក ឬចុងពេកមកធ្វើពូជឡើយ ព្រោះវា អាចដុះមិនសូវល្អ ។ ម្យ៉ាងទៀតជៀសវាងយកដើមណាស្គមហើយមានកើតជម្ងឺ ។ កំណាត់ដើមអំពៅ ដែលគេយកមកធ្វើ ពូជដាំរួមមាន៖ ថ្នាំង និងភ្នែក (ពន្លក) ៣ល្អ ។
- មុនពេលដាំគេត្រូវឆូតរង ឬគន្លង ដែលមានចន្លោះឃ្លាតពីគ្នា ០,៩០ម ទៅ១,២០ម ។ រួចហើយគេបោះពូជទៅបាតរង ហើយគេត្រូវរាស់លុប ឬឆូតលុបតែម្ដង ។
- ក្នុងការបោះពូជ គេអាចបោះកំណាត់ពូជនូវចន្លោះឃ្លាតពីពូជមួយទៅពូជមួយ ឬពីគុម្ពមួយទៅគុម្ពមួយឃ្លាតពីគ្នាប្រមាណ ជា ០,៥០ ទៅ ០,៦០ ម ។
- វិធីម្យ៉ាងទៀតគេអាចបោះទាំងដើមវែង តែម្ដងរួចហើយគេកាប់ដើមជាកង់ៗក្នុងចំការតែម្ដង ។
- ការដាំក្នុងរណ្ដៅ: ចំពោះការដាំក្នុងរណ្ដៅ គឺគេដាក់ក្នុងមួយរណ្ដៅពីរកំណាត់ពូជ ។ នៅបាតរណ្ដៅគេដាក់ជីធម្មជាតិលាយ ជាមួយជីគីមីបន្តិចគឺប្រមាណជា ៥០ ក្រាមជីគីមី និងជីធម្មជាតិប្រមាណជា ០,៥ ទៅ ១,០ គ.ក្រ ក្នុងមួយរណ្ដៅ ។ ចន្លោះ ឃ្លាតនៃរណ្ដៅ ១ម x ០,៨ម និងទំហំ ០,៣៥ម បួនជ្រុង ដែលមានជំរៅប្រមាណជា ៣០ ស.ម ។ ការដាំដោយដាក់កំណាត់ដើមនេះ មានលក្ខណៈងាយស្រួលម្យ៉ាងគឺយើងចំណាយទុនតិច ពុំចាំបាច់ធ្វើការស្រោចស្រព ហើយដំណាំអាចដុះលូតលាស់បានអាស្រ័យទៅដោយទឹកក្នុងដី និងទឹកភ្លៀងធ្លាក់ ។ នៅប្រទេសកម្ពុជាយើង កសិករនិយម ដាំអំពៅម្ដងហើយប្រមូលផលម្ដង ។ នៅប្រទេសគេភាគច្រើនពេលដែលគេដាំលើចំការធំៗគេដាំម្ដងហើយគេអាចប្រមូល ផលរហូតដល់ ៣ទៅ ៤ដង ក្នុងអំឡុងពេល ៥ឆ្នាំ ។ នៅប្រទេសជឿនលឿនខ្លះទៀតមានចំការអំពៅ ដែលមានអាយុរហូត ដល់ទៅ ១០ទៅ ១៥ឆ្នាំ ហើយគេអាចប្រមូលផលបានពី ៨ ទៅ ១២ ដង ។
ឃ. ការដាក់ជី: ដំណាំអំពៅជាដំណាំមួយប្រភេទដែលត្រូវការជីច្រើនគួរសមក្នុងចំណោមជីជាតិចិញ្ចឹមសំខាន់ៗ ដំណាំអំពៅ ត្រូវការជីប៉ូតាស្យូម ច្រើនជាងគេព្រោះដំណាំអំពៅជាដំណាំមួយដែលបង្កើតជាតិស្ករ ។ បរិមាណនៃជាតិប៉ូតាស្យូមដែលត្រូវ ដាក់ស្ទើរស្មើនឹងជីអាហ្សូតដែរ ។ ចំពោះលក្ខខណ្ឌប្រទេសកម្ពុជាយើងដែលកសិករដាំមួយឆ្នាំតែម្ដង និងប្រមូលផលតែម្ដង នោះ គឺយើងអាចណែនាំឲ្យកសិករយើងដាក់ជី ១៥.១៥.១៥ ប្រមាណ ២០០ គ.ក្រ/ហ.ត ។ បើករណីយើងដាំអំពៅសំរាប់ ធ្វើស្ករ ដូច្នេះយើងត្រូវដាក់ជីគីមីនូវបរិមាណជា ៤០០ គ.ក្រ ជី ១៥.១៥.១៥ ក្នុងមួយហ.ត ដើម្បីធានាបានទិន្នផលស្ករច្រើន ។ ការដាក់ជីលើដំណាំអំពៅជាទូទៅ គឺគេដាក់តែម្ដងប៉ុណ្ណោះនៅពេលដាំ ហើយគេកម្រនឹងដាក់ ជីអ៊ុយរ៉េបំប៉នម្ដងទៀត ណាស់ ព្រោះអាចបណ្ដាលឲ្យប៉ះពាល់ដល់ទិន្នផលស្ករ ។ ក្នុងករណីចំការដែលយើងដាំម្ដងហើយធ្វើការប្រមូលផលពី ២ ទៅ ៣ ដងនោះការដាក់ជីត្រូវដាក់ក្រោយពេលប្រមូលផលលើកទី ១ជាថ្មីម្ដងទៀតនូវបរិមាណជីដូចទៅនឹងការដាក់ នៅពេលដាំ ប៉ុន្តែត្រូវបន្ថែមជីអ៊ុយរ៉េមួយកំរិតថែមទៀតគឺប្រមាណពី ៥០ ទៅ ១០០ គ.ក្រ/ហ.ត ដើម្បីជំនួយដល់ការដុះលូត លាស់របស់កូនអំពៅថ្មី ។
ង. ការសំអាតស្មៅ: ការសំអាតស្មៅមានសារៈប្រយោជន៍ណាស់សំរាប់ដំណាំអំពៅ ។ការសំអាតស្មៅគេត្រូវចាប់ផ្ដើមអនុវត្ត ចាប់ពីពេលដែលយើងដាំរហូតដល់ដើមអំពៅមានអាយុ ៤៥ថ្ងៃ គឺអាចបណ្ដាលឲ្យថយចុះទិន្នផលស្កររហូតដល់ ១២% បើធៀបទៅនឹងចំការដែលគ្មានស្មៅ ។ ត្រូវពូនគល់ ដើម្បីជំនួយដល់ការលូតលាស់នៃខ្នែងអំពៅ ដែលជាកត្តាមួយយ៉ាង សំខាន់ក្នុងការផ្ដល់ទិន្នផល ។ ការជំរះស្មៅ គឺយើងអាចធ្វើដោយចប ហើយចំពោះដីចំការធំ គេអាចធ្វើដោយគ្រឿងយន្ត ។ ចំពោះប្រទេសកម្ពុជាយើងពេលដែលគេដាំនៅរដូវទឹកសំរក ក្នុងខែវិច្ឆិកា ធ្នូ ជាដំបូងគេអាចជំរះស្មៅមួយដង ឬពីរដងហើយ រហូតដល់ពេលធ្លាក់ភ្លៀង ស្មៅដុះថ្មីទើបគេជំរះម្ដងទៀត ។
V. ការប្រមូលផល
ការប្រមូលផលដំណាំអំពៅនៅប្រទេសកម្ពុជាយើង គឺគេអាចធ្វើឡើងដោយយោងតាមលក្ខខណ្ឌអាកាសធាតុ និងទីផ្សារ ។ ប៉ុន្តែជាទូទៅគេប្រមូលផលពេលដែលដំណាំមានអាយុប្រមាណជា ១០ទៅ ១៣ ខែបន្ទាប់ពីដាំ ។ ចំពោះការដាំអំពៅសម្រាប់ គ្រាន់តែលក់ដើម្បីគាបទឹកហូប ការប្រមូលផលពុំសូវមានបញ្ហាអ្វីចោទឡើងទេ គឺគេអាចប្រមូលផលក្នុងអំឡុងខែកញ្ញា គឺពេលអំពៅមានអាយុ ១០ខែមុនពេលទឹកលិច ថ្វីត្បិតតែក្នុងពេលនេះក្នុងដើមពុំសូវមានជាតិស្ករក៏ដោយ ។ ចំពោះការដាំដុះ អំពៅសំរាប់ធ្វើស្ករ ពេលវេលានៃការប្រមូលផលគឺក្នុងអំឡុងពេលខែធ្នូ ឬ មករា ព្រោះត្រឹមខែនេះអំពៅមានអាយុពី ១២ ទៅ ១៣ ខែ និងជាពេលដែលអាកាសធាតុត្រជាក់ ហើយអំពៅមានជាតិស្ករច្រើន ។ ការប្រមូលផលនៅចំការធំៗជួនកាលគេដុត ចំការជាមុនសិនទើបគេកាប់ដើមអំពៅ ក្នុងករណីនេះ គេត្រូវកាប់អំពៅភ្លាម និងប្រញាប់យកទៅរោងចក្រព្រោះបើទុកចោល លើសពី ៣ ថ្ងៃអាចបណ្ដាលឲ្យខូចគុណភាពស្ករ ៕ ប្រភពពី: ក្រសួងកសិកម្ម រុក្ខាប្រមាញ់ និង នេសាទ
កសិកម្ម៖ ដំណាំអំពៅ
Reviewed by Unknown
on
October 12, 2016
Rating:
Reviewed by Unknown
on
October 12, 2016
Rating:
No comments: